Cezary K. Kęder – Większe rzeczy
„Większe rzeczy” to formy poematowe Cezarego Konrada Kędera — jednej z najciekawszych postaci kultury w Polsce. Znany głównie jako wydawca i wieloletni redaktor naczelny kwartalnika „FA-art” opublikował wiele książek poetyckich (w tym również pod pseudonimami), brał udział w wielu projektach artystycznych, w tym muzycznej Formacji Fantazman.
Kęder swoje formy poematowe przedstawia w sposób „wernisażowy”. Mamy do czynienia z „pokojami” czy „salami wystawienniczymi” — są tu sale modernistyczne, teatru eksperymentującego czy sala porządkowanego chaosu. Sala „Skomlenia” jest kabaretowa, a sala „Aplauzu” przypomina spektakl offowy wystawiony w telewizji. Czy w tych salach odbywają się performance, nie jest powiedziane. Teksty-sale w tym zbiorze są rodzajem dokumentacji, a trafiający na wystawę odbiorca, wciąż żywy człowiek, może próbować wziąć w nich udział, wkleić się w zaistniałe sytuacje, ograć i nawet przeczytać siebie.
PREMIERA
„Większe rzeczy”: większe czym, od czego? Co nam mówi ten bezpretensjonalny, ale i enigmatyczny tytuł? Kwestia prosta: dłuższe, poematowe formy, upisywane od lat osiemdziesiątych – aż po drugą dekadę XXI wieku (autor kreśli mapę własnych pisań nieco bardziej szczegółowo, acz bez nadmiernej chronologicznej pieczołowitości – idzie bowiem nie o daty, lecz o legendę, komentarz, kierunek zwiedzania).
(…) różne konceptualnie i formalnie, wzięte razem działają nie tylko jak ruchoma na poły ekspozycja naszych lęków, ale i piekielny gabinet luster w wesołym miasteczku. Wesoły jak ono – i wcale nieśmieszny. Odbijamy się w tych lustrach, ale zawsze z błazeńskim grymasem, z ambiwalencją, z zażenowaniem. Poważni jesteśmy, gdy inni się śmieją – i odwrotnie. I tak ciągniemy wspólnie mały traktat w odcinkach o problematyczności bycia, o półbyciu, o niebyciu, znikaniu – Eliza Kącka o „Większych rzeczach” Cezarego K. Kędera.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ty8mzh
sfejrh
o4hiei
6q9535
1tal5i
vcmw86